Sala w całości wykonana z marmuru, częściowo połączona z tarasem. Wiele olbrzymich kolumn i posągów, a na śródku olbrzymi, zdobiony tron.

- Hop hop,jest tu kto? - Wołam i powolnym krokiem idę przez salę.

Cisza w sali, Z zewnątrz padał cień księżyca. Szedłeś spokojnie i nagle coś poruszyło się w cieniu.

Ignorując postać idę dalej.

Dochodzisz do olbrzymich drzwi, nagle postać wychodzi z cienia, okazuję się, że jest to Grimmjow
-Yare, Yare a ty nadal dychasz - zaśmial się

- Też się dziwię,biorać pod uwagę to,co przeszedłem w ostatnim czasie...

-He He może zaraz to zmienimy - zaśmiał się chaotycznie i wyciągnąl miecz. Jego mina wyglądała demonicznie

- Daj spokój narazie. Sayori zaraz znów będzie coś ode mnie chcieć. - Odpycham go reką i idę dalej.

-Pozwalasz jej na wysługiwanie się tobą - ząsmiał się Grimmjow i ruszył w kierunku tarasu
-Do zobaczenia - powiedział machając.

- Jednak widzę tu coś za coś. - Rzucam pod nosem i także macham do Grimmjowa. Kieruję się w stronę Pallacio de la desperacciona,do mej zniszczonej komnaty.

- Jaki jest dalszy plan? Znamy lokalizację kolejnych kluczy?

-Muszę przeanalizować notatkę od dziadka. - otworzyła kartkę. - Co do cholery! - krzykneła i uderzyła w ściane, w której została dziura.

- Prima Aprilis? - Zapytałem Sayori zachowując bezpieczny dystans.

-Grrr.....jak to stracił klucz - podarła kartkę na kilka milionów kawałków, a gwardzista oddalił się na bezpieczny dystans.

- Już rozumiem co miał na myśli mówiąc, ze jest w bezpiecznym miejscu. Jakieś pomysły kto może go mieć?

-Wybrali nowego strażnika i on musi go mieć - Sayori wręcz kipiała.

- A wiadomo kim jest?

-Niestety nie, zabrał dziadkowi w nocy. - powiedziała. - No nic. Szayel! - krzykneła, tak, że cię uszy zabolały.

(Trochę się to kłóci fabularnie z SixKillerem. Jednak jak Szayela tam nie będzie to nawet lepiej.)

Spoglądam na gwardzistę i czekam.

(Zawsze możesz połączyć wątki, mówiąć, że Szayel musi gdzieś nagle iść, lub coś w tym stylu. Będzie do dla niego fajne wprowadzenie do warunków w Hueco Mundo)

Po kilku minutach przyszedł espada z różowymi włosami i okularami.

(Taki miałem plan :) )

Nic nie mówiąc patrzę co dalej.

(Chyba, żeby zrobić interakcje między wami......To zależy od ciebie, bo wtedy bym musiał pokierować nim.)

-Zlokalizujesz osobę, która ukradła klucz. -zapytała Sayori, wcześniej opowiadając mu całą historię.
-Nie ma problemu zajmię mi to chwilę, ale jestem w stanie to zrobić, nie tak jak te pokraki z Soul Society. Potrzebuję tylko próbkę ciała staruszka. - powiedział Szayel, wyciągając skalpel.
-Nie! - Sayori zasłoniła ciało dziadka
-Muszę pobrac, tylko kawałek naskórka, inaczej się nie uda - po chwili zastanowienia Sayori odsunęła się, Szayel wyciął część nadgarstka.

- Ile trzeba czekać?

-Zobaczymy, trochę to może zająć gdyż mamy mało poszlak, a zadanie graniczy z niemożnością wykonania. - powiedział Szayel wychodząc.

- Ależ z niego próżny hipokryta. Najpierw "zajmie mi to chwilę" po czym "trochę to może zająć". Ale nawet go lubię! - Powiedział zakładając, że wszyscy go słuchają.
- Jakieś dalsze wytyczne? - Spytał Sayori.

-Odpocznij sobie trochę, pozwiedzaj Hueco Mundo, mamy tu ładne plaże. - Powiedziała od niechcenia.

- A właśnie... Chwilowo nie mam gdzie mieszkać.

-Kto prowadził twój trening? - zapytała Sayori, idąc w kierunku drzwi.

- Ami i Sora.

-No to pogadaj z Sorą, może u niej zamieszkasz - powiedziała na odczepnego i szybko wyszła.

- Szybko ją wyleczono. - Powiedział sam do siebie i wyszedł, szukając Sory.

Zobaczyłeś ją, jak siedziała na gzymsie na wysokości 3 piętra, obok figury gargulca. Ubrana była w czarną szatę.

- Ekhm... Ami nie...? - Spytał powoli podchodząc.

Nie odpowiedziała ci po prostu wpatrywała się przed siebie.

Siadając obok popatrzył na twarz Sory.

Była uśmiechnięta, w prawym ręku trzymała kosę.

- Halo? Bezkresna pustynia do Sory. - Powiedzial i machnął jej ręką przed nosem. (Raz)

-O cześc, zamyśliłam się. Sory - powiedziała z uśmiechem machając zwisającymi nogami.

- Co z Ami? Nadal leży w szpitalu?

-Niestety tak, nie wygląda to zbyt dobrze, ale da radę - uśmiechneła się.

- Ostatnimi czasy strasznie dużo się dzieje... Zginął nawet dziadek Sayori. Ale ja nie w tej sprawie. Sayori odesłała mnie do ciebie w sprawie mieszkania.

-Wiem wiem i zastanawia mnie skąd mam ci wytrzasnąć mieszkanie? - powiedziała mówiąc to ostatnie podniesionym tonem.

- Jesli masz jakieś płótno i rurki, mogę zrobić sobie namiot.

-Nie no tak swojego ucznia nie będe traktować. Możesz zamieszkać u mnie, albo hmmm.... u Ami - powiedziała zastanawiając się głęboko.

- Jeśli to nie problem.

-Znaczy dla mnie nie, ale z pytanie Ami jest problem, więc wchodzisz tam na własne ryzyko.

- To chyba narazie wprowadzę się do ciebie. Kiedy następny trening?

-Dzisiaj wieczorem ruszamy na pustynię z hollowami powalczyć. Takie nocne polowanie praktycznie cotydzień robimy, a nawet częściej.

- Mhm. - Powiedziałem pogrążając się w myślach.

(Nie wiem czemu, ale czasami lepiej pisze mi się 1os a czasami w 3 os., więc się przyzwyczaj :D)

(spoko bez różnicy...)

Sora także dalej patrzyła się na pustynię z uśmiechem. Założyła na głowę kaptur.

- Teraz to wyglądasz jak Śmierć, tylko z ładniejszą twarzą. - Powiedział patrząc na Sorę.

-No i gites - uśmiechneła się i cofneła reke z kosa za plecy.

- A ten...  gdzie znajduje się twoje mieszkanie? Słabo znam okolicę. - Powiedział nie zdejmując uśmiechu z twarzy.

-W Pallacio della desperracione na najwyższym piętrze. - powiedziała podciągając się na występie, a następnie poleciała w dół.

- Eh... - Westchnął po czym poszedł na najwyższe piętro Pallaccio.

Ok pisz na najwyższym piętrze Pallacio.

- A więc gdzie jest to miejsce? - Pytam się Sayori

Puknela w sciane i nagle jej kawalek zaczal sie obracać ukazując klatkę 4mx2mx2m, gdzie gwardzista wrzucił sky.
-Plinuj jej - powiedziała do ciebie, po czym we dwojke wyskoczyli z tarasu.

- Całkiem niezły komfort jak na więźnia twojej wagi. - Zagaduję Sky.

-Najwidoczniej Sayori coś do mnie czuje - mówiać to rozłożyła się w celi w pozycji leżącej z uśmieszkiem na ustach.

- Długo ją znasz?

-Z 300 lat

- No, to na pewno dłużej niż ja. Skąd się znacie?

-Nie musisz tego wiedzieć.

Milczę i czekam.

-Chcesz wiedzieć, jak ją poznałam?

- A co, przeszkadza Ci cisza? - Uśmiecham się w jej stronę.

-Nie, mogę ci szepnać na uszko ten sekret.

<Kurczę coś się GMT powaliło na forum i caly czas ma wrażeniw, że z opoznienie ci odpisuje>

- Uuu, lubię sekrety. Ale albo mówisz głośno, albo wcale. Nie mam zamiaru podchodzić do tej klatki.

-Nie mogę powiedzieć głośno, bo obiecałam, że żaden z arrancarów się nie dowie.

- A więc na chwilę obecną i ja się nie dowiem. Może kiedyś nadejdzie czas. - Obracam się do niej plecami i rozglądam się po sali.

Słyszysz w oddali dźwięki walki, jak i widzisz wystrzeliwywaną energię.

-Czemu tak młody shinigami pomaga Sayori?

- Bo nie lubi innych Shinigami. Tak w dużym skrócie. - Nie zwracam większej uwagi na walkę w oddali.

-Ale czemu, akurat z nią. Nie tylko ona walczy przeciwko shinigami.

- Cóż, chyba miałem najbliżej. A co? Masz lepszą ofertę?

-Za słaby jesteś, by się ze mna targować. Zastanwaiło mnie jedynie co skłoniło cię do tego, by jej służyć i co tak naprawde o niej wiesz.

- Nie wiem nic. A skłoniła mnie zemsta. I tyle.

-Ale krotko odpowiadasz, jak na rozmowe z kims kto ci zycie podarowal. Moglam cie zabic na tej pustyni.

- Mogłaś w ogóle nie próbować, prawda?

-Potrzebowałam cię wtedy, gdybyś nie ty to nigdy by nasz atak nie wyszedł.

- Widzisz? Czyli skoro mnie potrzebowałaś, nie mogłaś mnie zabić. Mało co Ci zawdzięczam.

-Heh mało w tobie wyrzutów sumienia widzę - mowiac to wyprostowala prawa nogę

- Przynajmniej jakieś są. Gdyby nie było ich wcale, pewnie zostałbym w Seireitei.

-Sprowadziłeś do Las Noches wojnę i się tym nie przejmujesz.

- Nie, ty ją sprowadziłaś. Ja byłem tylko nieświadomym pośrednikiem, jak się okazuje.

-Ale, jednak się przyczyniłeś do tego, a teraz pomożesz nam jeszcze bardziej. Sayori-chan popełniła błąd, że mnie z tobą zostawiła. - odpowiedziała i wyprostowała drugą nogę.

- To nadmienię, że swoje życie cenię bardziej niż lojalność, a pracuję dla tego, co płaci lepiej - Uśmiecham się w jej stronę. - A teraz siedź grzecznie i postaraj się nie zniszczyć całego pałacu, dobrze?

-Może to jednak ty będziesz siedzial grzecznie - uslyszales, za plecami tuz przy swoim uchu żeński głos. Czułeś na karku jej oddech.

- Dziękuję, postoję. Masz jakąś propozycję, czy zaraz umrę? - Cały czas zachowuję spokój.

-WIesz dobrze, że nie ma co się nam opierać. Możesz posłusznie wykonywać moje polecenia i zachować wolną wolę i być może życie, albo zmusić mnie bym przejęła nad tobą kontrolę - uśmiechneła się

- Usuń "być może" sprzed słowa "życie" i chyba nie mam wyboru, prawda?

-Zależy możesz zgrywać bohatera, nigdy nie masz pewności, czy cię nie zabijemy - usłyszałeś ten sam głos za plecami
-Nie strasz go, może mi się przydać - wzdechnęła

- Jestem między młotem, a kowadłem. Albo umrę z rąk waszych, albo Sayori. Świetna sprawa. - Wzdycham i obracam się w stronę głosu.

-Myślisz, że nie obrnoimy cię przed Sayori. - odpowiedziala sky
-Dobra szybka decyzja pomagasz nam, czy mamy cię do tego zmusić - uslyszales glos za plecami.

- Podejmę ją, jak przestaniesz być wiecznie za moimi plecami. Jest to z lekka irytujące. - Spróbuję znowu spojrzeć przez ramię w stronę głosu za mną.

Kątem oka dostrzegasz gimnastyczkę, którą jeszcze nie tak dawno widziałeś na pustyni.
-Cześć. Teraz wiesz, że jesteś bez szans - odpowiedziala cię z uśmiechem małej dziewczynki.

- Eh. To wiedziałem już dawno. Dobra, lubię zachować wolną wolę, także co macie zamiar zrobić?

-Po pierwsze wyciągnij mnie z tej celi - powiedziała sky.

- Chyba kpisz, że daliby mi do niej klucz, czy coś.

-Wystarczy dotknąć właściwy kamień. Napewno widziałeś, jak to Sayori otwierała.

- Słuchaj, naprawdę chciałbym pomóc, bo cenię sobie swoje życie, ale nie mogę. Zostawiam sekrety Sayori dla Sayori. Nie zwracałem uwagi na kamień.

Poczułeś palce gimnastyczki w kręgosłupie. - Jesteś tego pewien? - zapytała

-Wiesz, że ona nie jest w stanie pokonać tylko jednej z nuova espady, więc nie licz na ratunek - powiedziała sky.

- Jestem tego absolutnie pewien. - Odpowiadam z pełnym spokojem.

Już czułeś, jak jej palce wbijają się co raz głębiej w twoją duszę, kiedy instyntkownie odskoczyła do tyłu, za twoimi plecami ktoś wylądował.

Łapię głębszy oddech i obracam się za siebie.

Widzisz postąc w charakterystycznym czarnym płaszczu, z kosą zarzuconą na plecy. Przypominaszsobie rozmowę sky z Sayori, kiedy ta pierwsza powiedziała, że przejechała kontrole nad kilkoma espada.

- Nie wiem czy się cieszyć, czy rozpaczać. Cześć? - Mówię w stronę postaci z kosą.

-Już cię miałam zabić - zgromił cię zimny głos Sory.

- Zrobiłem coś złego? No, przynajmniej miło Cię widzieć. Chyba. - Spoglądam w stronę dziewczyny, która ledwo co wbijała mi palce w ciało.

Przyjęła postawe do walki
-No nie wiem prawie nas zdradziłeś. - powiedziała Sora

- Prawie. Sky jest nadal w klatce, prawda? - Wyciągam miecz, by pomóc Sorze w walce.

-Tak i radzę ci się trzymać od niej z daleka.

- To będzie ciężkie, mam jej przecież pilnować.

-Ale to nie przy niej, chyba wiesz jaki efekt ma jej pocałunek.

- Domyślam się, aczkolwiek nie wiedziałem, że przez pocałunek. No, no. Mamy zamiar się rozprawić z tą tutaj, czy ty masz zamiar? Ja mogę poczekać. - Rzucam w stronę Sory i spoglądam na klatkę Sky.

Sora wyskoczyła do przodu, ale gimnastyczka szybko się wycofała, robią dwa uniki

Próbuję zaatakować gimnastyczkę od tyłu cięciem w nogi.

Gimnastyczka wykonując prawie szpagat w powietrzu odkopuje cię pod sciane.
-Nie walcz z nią to nie jest przeciwnik na twoim poziomie.

- Mało jest tu przeciwników na moim poziomie, prawda? - Z grymasem bólu idę w stronę klatki, zachowując jednak od niej odstęp minimum metra.

-Z nią tylko jedna nuova espada ma szanse - zachnela się sky, walka miedzy tą dwójka opierala sie na atakach prawie z predkoscia dzwieku, nie byłeś w stanie nadążyć wzrokiem.

- I jest nią Sora? - Pytam się, skoro i tak nie mam nic lepszego do roboty. Chowam miecz do pokrowca.

-Tak, jest jedyną istotą, która jest w stanie za nią nadążyć. CIekawe, jak wygląda jej miecz po uwolnieniu. Czemu jesteś słaby? Czyżby cię nie wytrenowali dobrze?

- Witaj w świecie Shinigami, gdzie po ukończeniu Akademii możesz być karmą dla Hollowów. Można powiedzieć, że jestem u Sayori na praktykach. Nawet, jeśli w dużej mierze opierają się na obserwowaniu. - Wzdycham i siadam na posadzce.

-Hmm...zbutowany shinigami...wiesz co słodki jesteś - odpowiedziała z uśmiechem niewinnej dziewczynki. - Przepraszam za tamto na pustyni, po prostu mam odgórnie zlecone zadanie.

- Dziękuję, ty również... Czekaj, nie ty tu kierujesz? Jeszcze lepiej, więcej osób które mogą zniszczyć mnie małym palcem do poznania.

-Nieee, ja prowadzę ten atak, ale to nie z mojej woli. Widzisz w czasie immartykulacji do mojego zakonu na każdą z nas nakładana jest pieczęć, która niszczy twoją duszę, jeśli zbuntujesz sie przeciwko wielkiej siostrze. - to mowiac zlapala sie za udo.

- Trochę mi Cię szkoda. Może da się to jakoś odkręcić?

-Same myslenie o przeciwstaiweniu sie klatwie, cczy zniszczeniu zakonu jest ryzykowne

- Tym bardziej mi Cię szkoda. Kiedyś spróbuję to odkręcić, obiecuję. A czy mi to wyjdzie, to już inna sprawa. Tylko mnie nie zabij do tego czasu. - Spoglądam na walkę aby sprawdzić, czy dzieje się coś nowego.

-Nie zabije cię, chociaż w transie tak słodko wyglądasz - zachichotala - Dziekuje - to juz powiedziala z powazna mina. Z walki mogles wywnioskowac tylko tyle, ze Sora jest powoli spychana do defensywy

- Nie wygląda to dobrze dla żadnej ze stron. - wzdycham myśląc o prawdopodobnych zniszczeniach i stratach - Po co w ogóle rozpoczęliście tą ofensywę?

-Sayori ma jeden z siedmiu kluczy boga śmierci. Moja pani jest jedną ze strażniczek tych kluczy, musimy je odzyskać.

- A, coś kojarzę. Czekaj, czy my czysto teoretycznie ukradliśmy wam klucz?

-Mozliwe tez do konca nie wiem jak to dziala.

- Wyśmienicie. Wiesz, że los zarówno mój, jak i twój zależy od bitwy tej dwójki? Przynajmniej ty nie stracisz życia, jeśli twój "czempion wygra" - Wzdycham i ze zmartwieniem wpatruję się w walkę.

-moj nie. - poczules jak twoje plecy dotykaly nici z czystego reiatsu

Wstaję i odsuwam się od Sky.
- Hej, próbowałem być miły!

-Tez chce, ale musze zadanie wykonac - czules jak nici powoli cie oplatywaly

Staram się odizolować od nici moim Reiatsu, cały czas odsuwając się od dziewczyny.
- Słyszałaś kiedyś o wolnej woli? Nic nie musisz.

-No tak mogę umrzeć - czujesz, jak nici ciągną cię w kierunku klatki.

- To zawsze jakaś opcja. - Staram się z całych sił nie dać się przyciągnąć, wyciągam miecz.

Nie byłeś w stanie, powoli ciągneła cię po podłodze do siebie. - No dalej zawołaj Sore.

- Chyba kpisz. Mogłem trochę kłamać na temat mojej lojalności, jestem jednak trochę bardziej lojalny niż mówiłem. - Stawiam opór jaki tylko mogę, mimo bezradnej sytuacji.

<Jakby na kosci wypadło o jeden wiecej to by ci sie udałó>

Zostajesz przywiazany do klatki sky, twarzą w kierunku klatki.

- Szybko przeszłaś do czułości, co? Może nie musisz mnie jednak hipnotyzować?

-To posłusznie otworzysz klatkę? - zbliżyła się twarzą do twojej twarzy.

- A mam wybór? - Próbuję sobie przypomnieć który to był kamyczek.

-Nie duży - przypomniałeś sobie, który był to kamyk.

-Przetnij więzi, rozetnij wspomnienia, zamaż istnienia, przebudź nicośc Saiavo - wykrzyczała Sora, jej szata zmieniła kolor na szary, a także wyglądała na o wiele bardziej postrzępioną. Ostrze kosy wydłużyło się do takiej długości, że normalny człowiek niebyłby w stanie jej udźwignąć.

- Eh. Przepraszam, Sora. - Aktywuję mechanizm klatki.

-Heh dobry chłopak . - powiedziala sky i wyrzuciła niezliczoną ilośc nici reiatsu w Sore, zanim ta skończyła aktywować ressurection. Związana Sora padła na ziemie, calkowicie obwiazana, podcza, gdy gimnastyczka padła po drugiej strony sali. sky zbliżała się do Sory z uśmiechem.

- Hej, nie rób jej krzywdy. To służbistka, tak jak ty. - Łapię Sky za ramię.

-Potrzebuje jej, jest jedyną tutaj osobą zdolną nas pokonać.
-Heh mylisz się - zaśmiała się Sora. - Jest kto zdolny was pokonać bez wykorzystania reiatsu.

- Nalegam, abyś ją zostawiła. - Wzmacniam uścisk na ramieniu.

-Tylko ją zahipnotyzuję, zwolnie ją po ustaniu walk

- Ech. Rób co musisz.

sky usiadła na niej. Sora spojrzała na ciebie błagalnym spojrzeniem. -Czemu to zrobiłeś?

- Przepraszam... - mówię pełnym żalu głosem.

-NIEEEE, NIEEEEE- Wydzierała się Sora, kiedy usta sky się do niej zbliżała, wierciła się mocno, jednak ta finalnie pocałowała ją. Sora jeszcze chwile się wierciła, po czym przestała. Nicie z reiatsu zniknęły.

- Właśnie zraziłaś do mnie jedyną osobę, która mnie tu polubiła - Rzucam w stronę sky zniechęcony.

-Taka była twoja decyzja. No cóż jesteś wolny i co z tą wolnością zrobisz? - powiedziała sky, w między czasie Sora wstawała z podłogi.

- No, mogłem przecież zrobić to jako zombie! - prycham. - Idę z wami, a raczej z Sorą. Jestem jej coś winny.

-Heh, widzę Soro, że pojawiła się ta, która miała nas pokonać - powiedziała sky, przytulając się do Sory, usłyszałeś kroki na schodach, a także poteżne znajome reiatsu.

- Nadchodzi śmierć. I nie chodzi mi o Sorę. - Mówię patrząc w stronę, z której dobiegają kroki.

Schodami powoli wchodziła Ami w różowej szacie w ręku trzymając długą katane.

- Z każdą minutą jest co raz gorzej. - Mówię do siebie i wpatruję się w Ami.

-sky to juz jest koniec. - warknela Ami.

-Zgadzam sie - odpowiedziala sky, pstryknela palcami i przy Ami pojawila sie 3 espady i dwoch shinigami. - Heh samodzielnie zdobyłam Hueco Mundo, zaczęla się opentańczo śmiać. Nagle wszystko dookola stalo sie czerwono-krwiste, wszyscy co byli pod kontrola sky staneli w miejscu. - Grande Cero - powiedzial glos znikad i jasne swiatlo nie wiadomo kiedy trafilo w gimnastyczke i cna miejscu, gdzie ona stala, zostal sam popiol.

- Pfiu. Dość szybko pojawił się ruch oporu, co? - Rzucam uszczypliwie w jej stronę spoglądając na kupkę popiołu.

-Nie, dlaczego - widziales rozpacz w oczach sky. Ze sklepienia zeskoczył ten sam osobnik co nie tak dawno zaatakował Ami.

Instynktownie odskakuję od osobnika.
- Co do...

-sky stałaś się nudna, póki było ciekawie pozwalałem ci działać, ale cóź zawiodłaś mnie.
-Ale, jak ty to zrobiłeś....ta technika - rozpaczała sky
-Ta technika miała za zadanie służyć do zabicia Ami, zamyka czas dla istot, ale zależnie od siły woli można się jej przeciwstawiać, jednak jednostki zahipnotyzowanie nie mają wolnej woli to też są zawieszone w pętli czasowej.
-Chcesz ze mną odejść - usłyszałeś w myślach głos sky.

<Czekaj, jestem pod jej wpływem? Bo w zasadzie to pocałunku nie było.>

- Nic nie rozumiem... - łapię się za głowę.

<Nie jesteś>

-Lubię cię, moge dać ci siłe mojego zakonu

- Za tę samą cenę co ty? Nie ma szans - odpowiadam telepatycznie.
- Co więc się zaraz stanie? - Rzucam do stojących w sali, skoro sytuacja wygląda patowo.

Nagle pod sky pojawia się chmura różowego dymu.

-Jeśli będziesz chciał zyskać prawdziwą siłę bez względu na wszystko, wezwij mnie - usłyszałeś w myślach.

Spoglądam na chmurę i prawdopodobnie znikającą w niej sky.

Nie dostrzegasz w niej sky, kolory wokół wracają do normalności. Gwarzista wylądował tuż przed Ami z wyciągniętym mieczem.

Wyciągam miecz i podbiegam do niego, kątem oka spoglądając na Sorę.

Sora leżała na ziemi, jak i inni kontrolowani przez sky.

-Nie tym razem - powiedział gwardzista i schował miecz. - Łap - rzucił w twoim kierunku cukierka. - To zlikwduje twoją psioniczną więź z sky. Użyj, jak będziesz chciał. - powiedział ci do ucha i skoczył spowrotem w kierunku sklepienia.

Łapię lecący cukierek i chowam do kieszonki.
- Cholera. Ami, co z tobą?

-A co ma być? - zapytała zdziwiona pytaniem.

- No, większość osób dookoła utraciła wolną wolę i w ogóle...

-No dobrze, ale jak widzisz mi nic nie jest

- I bardzo mnie to cieszy. Mogę mieć do Ciebie prośbę?

-Słucham ciebie - nagle Ami wróciła do swojej standardowej formy

- Nie pozwól Sorze mnie zabić od razu jak się obudzi, co?

-A czemu ma cię zabić?

- Wyjaśnię później. - Podchodzę do Sory i próbuję ją ocucić.

Sora po pewnym czasie otworzyła oczy. Do pomieszczenia wskoczyła Sayori, przez dziure, gdzie kiedyś była ściana.

- Wszyscy w komplecie widzę. Czy jest mi w stanie ktoś wyjaśnić co tu się stało? - Mówię, kucając koło Sory i obserwując ją.

-A co tu jest do wyjaśnania. Zostaliśmy zaatakowani, stoczyliśmy bitwe i wygraliśmy

- O, świetnie. Tylko czym jest ten cały Zakon, który nas zaatakował? Co?

-Zdajesz sobie sprawę, że nie tylko shinigami korzystają z reiatsu? - zapytała Ami z niedowierzaniem

- Nie, w ogóle nie zdaję sobie z tego sprawy. - Rzucam sarkastycznie. - Kim oni są, do cholery?

-Posiadają jeden z siedmiu kluczy i chcieli odzyskać klucz, który rzekomo dostałam od dziadka.

- To już wiem. Ale nie obchodzi mnie, czego chcą, tylko z kim my tak właściwie walczymy?

-Z zakonem Kiyo, kiedyś był to zakon uczący się manipulować reiatsu, jednak po zamachu stanu, większośc adeptek wygląda jak sky, nie mają nawet własnego imienia - westchnela Sayori.

- No... nie brzmi to najciekawiej. Planujemy jakiś kontratak, czy zaczynamy wielką odbudowę?

-Nie twoj interes, narazie odsuwam cię od wszelkich misji. Sora zajmij się nim - warknęła Sayori

- Świetnie... - mruczę pod nosem i spoglądam na Sorę.

Sora się podniosła i spojrzała na ciebie. - Wracamy do Pallacio

- Panie przodem. - Zrezygnowany idę za Sorą.

Idze przed tobą i prowadzi cię prosto do jej komnaty.

Cały czas za nią podążam.

<Jakiś topic w Pallacio?>

<No możesz sie przerzucić na topic z 4 piętrem>

Wchodzę do sali tronowej i spoglądam w stronę tronu.

Na tronie siedziała wyraźnie znudzona Sayori.

- Hej. - Mówię, robiąc ukłon w jej stronę.

-Cześć - rzuciła ci bez emocji.

- Chyba nie miałem jeszcze okazji Ci podziękować.