Sklepik, w którym Kisuke Urahara sprzedaje gadżety duchowe należące do świata Soul Society. Tutaj także znajduje się jego kwatera główna, w której dokonuje m.in. planów walki oraz trenuje Ichigo. W sklepie pracuje też kilku pracowników: Tessai Tsukabishi, Jinta Hanakari i Ururu Tsumugiya.

Chwilę temu  Szayel Aporro Granz przyniósł tu młodego shinigamiego. Był to doprawdy niecodzienny widok.

- Witam, szanowny panie w sandałach i kapeluszu. Czy jest mi dane wiedzieć jak się nazywasz?

Szayel rzuca cię na piach i przypominasz sobie, jak jesteś ranny.
- Może najpierw zawołasz kogoś, zamiast ćwiczyć rozmowy z powietrzem? - nabija się po czym zaczyna wołać - Urahara! Urahara!

(Po co rozmawiasz z NPC skoro nigdzie nie pisze że on tu jest? Przecież nie pisze że stoi przed tobą, pisze - TU JEST SKLEP. Może go np nie ma w środku, a ty zakładasz, że już stoi przed tobą. Pomyśl trochę albo czytaj dokładniej bo będziesz wychodzić na idiotę)

- a on tu... Może po prostu już mam zwidy. Czekaj czy ty właśnie zawołałeś Uraharę?!?! To jego szukałem, gdy wpadłem w pułapkę Quincy.

(dobry momysł :) )

- Urahara jest byłym kapitanem oddziału badawczego ze społeczności - wyjaśnia, po czym spluwa na ziemię - Damn, chyba mnie nie słyszy.
Rysuje w powietrzu żółtą linię i zaczyna ładować  Reiatsu Nullification

- Serio? A dlaczego byłym?

- Podobno zrezygnował żeby być silniejszy. Soul za bardzo go ograniczała.
Nagle mumifikacyjne banderze oplatają  Szayela tak, że traci kontrolę nad Nullification. Linia przekżywia się i zamiast budynku wybucha jakaś skała na rzece.
- Ale rozrabiasz - mówi nowy, prosty głos - Czego chcesz? Czego chcecie? - poprawia się po chwili

- To on?

- Nie, to Tsukabishi Tessai. Osoby, które znają Bakudo 99 można policzyć na palcach.
Przewraca się bo nie może ustać związany.
- Ej no, i tak mi nie uwierzysz że przyszedłem pożyczyć trochę soli i saletry!
- Dokładnie, nie uwierzę

- Panie Tsukabishi miło mi pana poznać. Nazywam się Senchi Uekita i jestem członkiem 11 oddziału. Trzeci oficer Madarame Ikkaku mnie tu przysłał, ale nie zostałem miło powitany przez tutejszych co chyba po mnie widać. W Soul Society panuje wojna i zostałem wysłany do pana Urahary. Czy ktoś zapowiedział moje przybycie?

- Nie i trzeba cię uleczyć, zanim nabrudzisz na dywan. Nie mam zamiaru po tobie sprzątać. Idź do przedsionka za sklepem, ja wracam żeby mi się kolacja nie przypaliła - mówi i na pożegnanie związuje pustego dodatkową wiązką bandaży i przebija igłami za pomocą telekinezy.
- Umugumumu - sapie niewyraźnie pusty spod bandaży, telepiąc się na prawo i lewo

Idę do przedsionka.

Idziesz we wskazane miejsce. Przypomina ono magazyn połączony jedną ścianą ze sklepem.
- Waaaa, złodziej! - Słyszysz z góry i wyczuwasz spadające rei

- Spokojnie jestem z Soul Society. Nie mam złych zamiarów a nawet jakbym miał to nic nie dał bym rady zrobić w swoim aktualnym stanie. - mówię odsuwając się tak, aby to coś na mnie nie spadło

Tracisz przytomność.

[Pisz w dziwny pokój]

(Zła sytuacja na rozpoczęcie takiej rozmowy ^^ Pooglądaj filmy z włamywaczami np albo jamsem bondem, ninjami czy samurajami - najpierw musisz uspokoić gościa i powoli mu przetłumaczyć. To samo z agresją na realu. Taki długi monolog z podtekstem "proszę zaakceptuj mnie" nigdy nie działa i nawet nie jest wiarygodny.

Chyba to chciałeś zrobić instynktownie, no ale nie wyszło. To tak w roli wyjaśnienia czemu fabuła taka a nie inna.)

- No to jesteśmy na miejscu. Teraz trzeba znaleźć Uraharę zapytać się czy zrobił użytek z mieczy oraz zdać mu sprawozdanie z naszej wizyty w szpitalu.

Otwieram drzwi do sklepu i wchodzę.

- O, to wy! Wchodźcie wchodźcie! - Zaprosił was gestem ręki Urahara.

- Siema, już wiemy mniej więcej co i jak.

Wchodzę do środka

- A więc to tak: < i tu zdajemy sprawozdanie>

- Czyli musicie ruszać do Meksyku. - Zmienił ton na poważny.
- Macie jakieś wskazówki co do kolejnego klucza?

- Nic o tym nie mówił, ale w Meksyku poszukamy. Zrobiłeś coś z ich mieczami czy nie miałeś czasu?

- Jeszcze nie ukończyłem moich badań. Jak zamierzacie dotrzec do Meksyku?

- Ja nie wiem. W końcu dopiero niedawno tu przybyłem..., ale może ty coś nam poradzisz? Mieszkasz tu już chyba od jakiegoś czasu...

- Można tam polecieć samolotem, pobiec, pojechać samochodem albo użyć przenośnego teleportera. Co wybieracie?

- Samochód to pewnie to coś co jeździ po ulicach - nie wygląda na szybkie. Samolot to to szybkie coś na niebie, biec mi się nie chce. Mam rację? Myślę, że samolot, albo teleporter. Za samolot się płaci?
<wiem, że odpowiedź brzmi tak, więc przejdę dalej>

- To chyba wezmę teleporter. Skąd go weźmiemy? Chociaż chwila. <do reszty> pasuje wam teleporter czy wolicie coś innego?

- Mi pasuje. - Odpowiedziała Sandra a Tessai milczał.
- Dam radę przeteleportować was do Meksyku, ale z powrotem może być gorzej, jeśl te wisiorki nie zadziałają. Wykonacie dla mnie pewne doświadczenie przy okazji! - Rzucił rozweselony Urahara podając wam wisiorki. Wisiorki nie wyróżniały się niczym specjalnym, wyglądały jak rubin w srebrnej otoczce.
- Jeśli będziecie chcieli wrócić, wciśnijcie rubin i przesuncie go o 360 stopni przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Nie wiem, czy wyrzuci was w Karakurze, ale napewno gdzieś w Japonii. I ostrzegam, jest jednorazowego użytku. - Powiedział i zaczął schodzić do pokoju pod sklepem.

- No. W sumie to dobry pomysł. Jeżeli rzuci się na nas ktoś diabelnie silny w razie czego użyjemy tego i unikniemy śmierci. Będzie to też szybkie. Jak chcecie jeszcze coś zrobić - zjeść coś, wyskoczyć na zakupy, albo coś jeszcze innego to macie teraz czas. Pamiętajcie to ostatnia możliwość na skorzystanie z toalety bo nie wiemy gdzie nas wyrzuci. Ja też pójdę. Tessai zaprowadź Sandrę do łazienki jeśli chce a ja sam poszukam.

Idę szukać łazienki.

Każdy roszedł się w swoją stronę, a Urahara krzyknął do was.
- Za póltorej godziny zbiórka na dole!

Łazienki daleko nie trzeba było szukać. Może nie była specjalnie piękna, ale była.

Załatwiam swoje sprawy i schodzę na dół czekam.

Pojawiam się tu po użyciu teleportera. Rozglądam się za Uraharą, Tessaiem i Sandrą.

Widzisz Teesaia palącego fajkę przed sklepem.

-Jakie szczęście, że udało ci się wrócić. Sandry jeszcze nie ma? Co tam u Urahary?

Trochę się uspokajam, ale wciąż szukam wzrokiem Sandry.

-Nie ma ani jej ani jego. Mówił coś odnośnie Meksyku.

-Powinna się tu zaraz zjawić... chyba, że teleporter nie zadziałał. Co mogło się z nią stać jeżeli tak się stało?

-W sumie nie wiem, może Urahara musiał podskoczyć do Seireitei, bo ostatnio było tam gorąco.

-No, to pozostaje nam czekać.

Rozglądam się za krzesłem i siadam na nim. Jeżeli krzesła nie ma siadam na podłodze.

Krzesła nie było.
-Co tam u ciebie słychać - spytał Urahara pojawiając się za twoim plecami.

-Oo, cieszę się, że Cię widzę. Poza tym, że martwię się o Sandrę, bo użyła teleportera mniej więcej wtedy kiedy ja a jeszcze jej nie ma, jest OK. A jak się mają sprawy tutaj?

-Sandra już trenuje. Tobie też radzę. - usłyszałeś dziewczęcy głos za plecami. - Turniej zaczyna się za 3 miesiące.Gdzie są ci cholerni vizardzi.

-Że co?! Jaki turniej? Jak będzie walka schodzę w to! Vizardzi też biorą udział?

Odwracam się za siebie i patrzę kto tam stoi.

-Schodzisz, czy wchodzisz? - zapytała zdziwiona twoją odpowiedzią.

-Ja tu się o ciebie martwię, a ty się przejęzyczeń czepiasz - mówię wstając. - Co ty robiłaś tam w Meksyku? Co próbowałaś w ten sposób osiągnąć?


(( Hejka xD Pewnie nikt tu już nie wbija, ale może jednak :P tak czytałem co się z Senchim od początku działo i w sumie to gratuluje sam sobie, niby nie tak dawno, a jednak czytajac to czuje sie jakbym czytał wypociny jakiegos 12-latka xD Pelno powergamingu, nieogarnięcia i sprzeczności z postacią. No ale ok, jak ktoś wpadnie to chętnie kontynuuje, czy zacznę od początku a nawet zwyczajnie pogadam. Prawdopodobnie na nieco wyższym poziomie niż wtedy :)  ))

-Śledziłem ruchy Sayori Mitizashi, osoby, która włada Hueco Mundo. Dużo wskazuje na to, że poszukuje jakiś dziwnych...-w tym momencie Urahara osunął się na ziemi i stracił przytomność.

Podbiegam do niego. Sprawdzam czy nie ma nigdzie żadnych widocznych ran.

- Cholera, tak w połowie zdania? Często mu się to zdarza? Zna się ktoś na leczeniu?

Patrzę pytająco na pozostałe osoby w pokoju.

Tessai wziął Urahare na plecy i zniknął za rogiem. Zostałeś sam wp omieszczeniu z Jintą i Ururu, którzy byli wyraźnie smutni.

- Co jest? Wyglądacie na przybitych. Urahara wygląda na silnego człowieka, wyjdzie z tego.

Patrzę na nich odrobinę zaniepokojony

-Ostatnio jego kondycja jest co raz gorsza. Już nie jest tak silny jak kilka lat temu - odpowiedziala Ururu

- Co mu jest? Wygląda normalnie...

-Nie wiem, ale ostatnio naprawdę dużo sił traci.

- A próbowaliście go zabrać do kogoś z potężnymi umiejętnościami leczniczymi? Może byłby w stanie zdiagnozować o co chodzi.

-Urahara uwolnił ostatnią formę swojego miecza, przez co uszkodził swoją duszę. - powiedziala Sandra

Zastanawiam się przez chwilę

- Musiał walczyć z kimś potężnym, że tak się poświęcił... Swoją drogą to jego ban-kai też jest ciekawa, tak potężne, że nawet on sam nie może go wytrzymać... - Mówię wstając z pozycji, w której kucałem przy Uraharze.

-To jest coś więcej niż ban-kai. Zakazana umiejętność elity shinigami.

- Brzni ciekawie. - zauważa z kim rozmawia - Swoją drogą, Hej, Sandra.

-tak? - zapytala zdziwiona, jakbys wyskoczyl tymi slowami, niczym Filip z konopi

- Ehh... No dobra. Gadaniem wiele nie pomogę. Idę poćwiczyć.

Rozglądam się za drogą.

- To gdzie mam iść? - Patrzę pytająco na towarzyszy

Prowadzi cię do ciasnego pustego pokoiku

Rozglądam się po pokoju

- Trochę tu ciasno, ani nie ma żadnych urządzeń do trenowania... To na pewno tu?

Nagle pociągneła jeden z klcków tworzących podłogę i ukazał on kawałek drabiny, prowadzącej w ciemność

- No dobra, Panie przodem - Mówię delikatnie się skłaniając  - Co powiesz na mały sparing? Chciałbym wiedzieć na co Cię stać - Dodaję z uśmiechem

-Okej - zaczęła powoli schodzić po drabinie

Odczekuję chwilę i również zaczynam schodzić

Na dole widzisz poteżne pole treningowe <takie jak w anime>

- Achh, trudno uwierzyć, że to się tu mieści.

Wyjmuję miecz i wykonuję kilka ciosów w powietrze dla rozgrzewki

Sandra także wyjmuje miecz.

Kontynuuję rozgrzewkę

- Daj znać i atakuj jak będziesz gotowa.

-Już jestem. Mozesz zaczynac - wyciagnela reke z mieczem.

Odwracam się do niej twarzą i przyjmuję pozycję obronną. Po kilku sekundach przenikliwego patrzenia się jej prosto w oczy zaczynam na nią szarżować. Jedną rękę trzymam przed sobą, drugą z mieczem - gotową do wyprowadzenia ciosu nieco z tyłu

(( Właśnie zauważyłem, że nie mam w Zanpakutou napisane czy jest jedno czy dwuręczny. Dopisać że jedno czy ma zostać tak jak jest? ))

Odskoczyła przed twoim natarciem i wyprowadziła atak w nogi

<Może tak zostać>

Próbuję przeskoczyć nad jej mieczem i - jeżeli rozpęd mi tego nie uniemożliwi - odpowiadam pionowym cięciem w kierunku jej pleców i barku ((zakładam, że jeszcze się nie podniosła po swoim ataku, jeżeli już zdążyła to celuję poziomym cięciem w jej klatkę piersiową)). Staram się od razu odwrócić przodem do niej i znów przyjąć pozycję obronną.

Jej, jak i twój cios jest trafiony. Sandra odskakuje na kilka metrów

<Tracisz 30 hp i 1 punkt zwinności>

Zaraz po odzyskaniu równowagi wyprowadzam szybki atak celując w linię od prawego biodra do lewego barku


----------------------------------------------------------
HP: 300-30=270
Zwinność: 2-1=1
Edit: HP dodane.

Sandra odskoczyła do tyłu przed twoim atakiem

Również odskakuję do tyłu; staję stabilnie i przygotowuje się na atak Sandry

-Hmmm...silny jesteś, ale wolny - zaśmiała się Sandra. - Przyjmijmy, że nie uwolniamy naszych broni.

- No to już wiem nad czym mam pracować. - Mówię z delikatnym uśmiechem - Atakuj.

Przygotowuję się na atak.

Sandra zamarkowała atak z wyskoku i po wykonaniu obrotu, wykorzystując impet powietrza uderzyła mieczem na bark.

Zaskoczony ruszam w jej kierunku i próbuję odparować lub osłabić uderzenie

Niestety finta była skuteczna, rozcina ci ręke i przykład miecz do szyji.

-Przegrałeś - powiedziala patrząc ci w oczy.

<-60 hp.>

- To było dobre, zaskoczyłaś mnie tym zamarkowanym uderzeniem. - odpowiadam, po czym spoglądam na swoją rękę - A teraz to przydałoby mi się jakieś leczenie bo to trochę jednak boli. Ogólnie chwila odpoczynku byłaby miła, czuje się jakbym nie spał i nic nie jadł ani nie pił od całego dnia...

Próbuję wstać

---------------------------------------------
HP: 270-60=210
Zwinność: 1

-Trzeba szukać słabych punktów u przeciwnika. - powiedziała Sandra. - Gdzieś tu powinna być apteczka - zaczęła się rozglądać i opuściła miecz

<Nie pisałem, że upadłeś>

Również zaczynam się rozglądać za apteczką

(( Racja, mój błąd ))

Zauwazyles ja na jednej ze scian

<+50 exp>

- O, tam jest.

Idę w jej kierunku przy okazji oglądając swoje rany w celu ustalenia co powinienem z nimi zrobić

Rana jest raczej płytka, jak na ręce, tak i na nodze

Biorę apteczkę i przeglądam jej zawartość. Przecieram rany czystym kawałkiem materiału (jeżeli takowy znajduję) a następnie opatruje rany za pomocą gazy i bandaża.

<Rgenerujesz 50% straconego HP i tamujesz krwawienie>

Nie widziałeś nigdzie Sandry.

- Sandra!? - wołam dwukrotnie. Jeżeli nie słyszę odpowiedzi to stwierdzam, że już poszła i podchodzę do drabinki, żeby sprawdzić czy jestem w stanie wejść na górę


--------------------------------
90*0,5=45
HP: 210+45=255
Zwinność: 1

Jesteś chodź, sprawai ci to trochę bólu i zajmuje sporo czasu.

Po wdrapaniu się na szczyt siadam na chwilę na podłodze żeby chwilę odpocząć. Po kilkunastu sekundach wstaję
- Sandra? Tessai? Urahara? Ktokolwiek? - Wołam z nadzieją, że usłyszę czyjąś odpowiedź

Sandra siedziala przy oknie w pokoju obok

- O, tu jesteś. Mogłaś powiedzieć że idziesz albo coś. No ale nic, wiesz może gdzie jest Tessai? Przespałbym się, a nie chce tak byle gdzie i bez słowa.

-Też w sumie nie wiem, ale jak pojdziesz tym korytarzem, to trzeci pokój w lewo to mój.

- Nie masz nic przeciwko jeżeli się tam prześpię?

Jeżeli nie ma, to idę do jej pokoju i kładę się spać

O dziwo pokój był bardzo dziewczęcy, czego nie spodziewałeś się po niej, jednak nie dostrzegles zbyt wielu szczegolow, gdyz odrazu zasnales. Budzisz sie o wiele bardziej wypoczety

<full hp i staty>

- Jak przyjemnie się spało... Teraz jeszcze znaleźć coś do jedzenia i będzie idealnie.

Wychodzę z pokoju i rozglądam się dookoła

Po korytarzu krzątał się Tessai

- Znasz gdzieś w pobliżu miejsce gdzie mógłbym skoczyć coś zjeść? - Pytam

-Nie daleko stąd jest market.

- Jak tam dojdę?

-Dasz sobie rade.

- Ok.

Wyruszam na poszukiwania marketu

Po długich poszukiwaniach w końcu znalazłeś go za rogiem.

Wchodzę i szukam czegoś do jedzenia

Jak to w markecie nie miałeś z tym większych problemów.

Uświadamiam sobie, że ludzie mnie nie widzą, więc nie mogę nic kupić. Biorę coś pożywnego i jakiś napój, po czym wybieram się na spacer w poszukiwaniu przytulnego miejsca na spożycie swojej zdobyczy.

Nie miałeś z tym większych problemów, kiedy spożywałeś jedzenie nawet nie zauważyłeś, jak ktoś ci zza pleców przyłożyół miecz do gardła.

- Ej, ej, spokojnie. Daj mi skończyć, ok? Chcesz trochę? A, no i tak przy okazji kim jesteś i czego chcesz? - Mówię wciskając rękę między miecz a moje gardło. Próbuję wyczuć czy reiatsu tej osoby jest w jakiś sposób znajome.

-Hirako Shinji, a ty dopuściłeś się kradzieży.

- Nic o tobie nie słyszałem, kim jesteś? Jak mi opowiesz to pogadamy o tej mojej kradzieży. - Mówię spokojnym głosem odsuwając od siebie miecz

-Jestem z oddziału wsparcia Soul Society. A ty powinnieneś znać zasady przejścia shinigami do realnego świata.

- No ale niby jak miałem im zapłacić?

-No przecież masz swoje pieniądze i ciało zastępcze.

- Uh... Ciało zastępcze? Totalnie o tym zapomniałem. To pewnie przez to, że tyle czasu nie spałem... Następnym razem zapłacę.

-Z którego jesteś oddziału? Kto cię tutaj wysłał?

- Senchi Uekita, oddział 11. Świeżo po akademii przysłał mnie tutaj oficer Ikkaku ze względu na sytuację w Soul Society. - Mówię wstając i ustawiając się przodem do rozmówcy

-Jaką sytuacje, bo mówiać po prawdzie dawno nie słyszałem informacji stamtąd.

- Jakaś dziwna rebelia. Wiele mi nie powiedziano. Usłyszałem tylko, że jest niebezpiecznie i że mam zgłosić się do Urahary.

-Czyli Urahara ciebie nadzoruje? - schował miecz.

- Tak.

-To w takim razie chodźmy do niego - powiedział Hirako i ruszył wk ierunku sklepu Urahary

- Spoko.

Zostawiam resztki swojego posiłku i idę za Hirako

Dochodzicie do sklepu Urahary.

- No to jesteśmy - Mówię podchodząc do wejścia i otwierając nam drogę

W środku była cisza, wszystkie okna były zasłonięte.

- Coś tu jest nie tak... - Mówię do Hirako wyciągając zanpakutou

Powoli wchodzę do środka rozglądając się dookoła

(( Tak dla pewności - teraz jest dzień, prawda? XD ))

Przy ścianie stała Yoruichi, wyraźnie smutna.

- Hej, nie wyglądasz na szczęśliwą. Co się stało? - Pytam jednocześnie chowając miecz do pochwy - I dlaczego tu tak cicho? I wszystkie okna pozasłaniane...

-K-Kisuke nie zyje - powiedziała łamiącym się głosem.

Patrzę się na nią zamurowany

- Ja... Jak to? Co się stało?

Patrzę na Hirako, a potem znów na Yoruichi

-Jego dusza nie wytzymała - powiedziała Yoruichi

-Rozumiem, pójdę do Soul Society i to zgłosze - odpowiedział Hirako i wyszedł.

- Uwolnienie miecza może zabić takiego człowieka?

-Zbyt długi trzymanie zakazanej formy, szczególnie Urahary, mogło.

- Co go do tego zmusiło? Chyba zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa.

-Nikt nie wie, wiemy jedynie, że był wtedy w Meksyku.

- I co teraz robimy? Jak mam kontynuowac poszukiwania kluczy to musze znalezc kogos rownie dobrze poinformowanego.

-Jakich kluczy?

- Najlepiej będzie jak ci pokażę. Chodź za mną.

Idę do jaskini z kluczami po drodze opowiadając moją historię:

- Jak spotkałem Uraharę poszliśmy korytarzem za koloseum znajdującym się pod jego sklepem. Znaleźliśmy tam dziwny pokój zbudowany na planie pięciokątu. Na każdej ścianie przejście, kilka z nich zasłoniętych kryształami. Pojechaliśmy jakąś windą i trafiliśmy do Rosji, przynajmniej tak mówił Urahara. Był tam hollow w wyglądający jak byk, a po zabiciu go, tajemniczy głos wyjaśnił nam, że był to piekielny strażnik. Głos, z tego co mówił, należał do władcy piekieł. Kazał nam wziąć klucz, który leżał na ołtarzu obok i kontynuować poszukiwania. Po zgromadzeniu pięciu kluczy, właściciel uzyskuje możliwość otworzenia piekielnych bram i wskrzeszenia kogoś. Każdy klucz jest strzeżony przez piekielnego strażnika. Ten na którego się natknęliśmy był ranny i zmęczony po walce z trójką ludzi mówiących, że należą do pięciu przywódców Quincy - Koko, Margaret i Ab-Alanar. Podobno ich zabił... W każdym razie, po powrocie do tajemniczej jaskini włożyliśmy ten klucz i kolejne przejście pokryło się kryształami. Brakuje nam jeszcze trzech. I to by chyba było na tyle.

(( Jeżeli Yoruichi odmówiła ruszenia za mną, opowiadam na miejscu ))

Idzie za tobą zaskoczona tym o czym jej opowiadasz.

- I właśnie dlatego potrzebuję kogoś na tyle poinformowanego, żeby mnie poprowadził. A i gdyby czasem w walce pomógł to by było miło...

-Mało co o tym słyszałam, więc nie wiem czy będę w stanie ci pomóc.

- Znasz kogoś, kto mógłby nam pomóc?

-Może kapitan Kurotsuchi on się takimi sprawami może interesować, ewentualnie któryś ze starszych kapitanów.

- Czyli pozostaje Soul Society... Hirako już poszedł, więc tego nie przekaże. Nie specjalnie chce tam wracać przed zakończeniem tej sprawy. Szczególnie, że jestem jedną z niewielu osób które o tym wiedzą... - Mówię zamyślony
- Hirako dobrze walczy, prawda? Były kapitan i aktualny Vizard... Powiedziałem mu, że nie wiem kim jest, ale czy to jest możliwe gdy jest się Shinigami? No, w każdym razie jak wróci to moglibyśmy we trójkę poszukać kolejnego klucza. Może i Uraharę wskrzesimy jak nam się uda na końcu.

-Urahary nie można wskrzesić.

- Dlaczego? - Pytam zdziwiony, po czym dodaje - aaa, bo jego dusza umarła, tak?...

-Właściwie została zapieczętowana.

- W jego broni? Jest jakiś sposób żeby ją uwolnić? Jak złamać tą pieczęć? - Pytam zaciekawiony

-Tak, jednak dusza zanpakuto wróciła to wiru dusz, a tylko ona wie, gdzie jest ta pieczęć.

- I zgaduje, że prawie niemożliwe jest znalezienie jej teraz?

-Dobrze zgadujesz

- No to wygląda na to, że wiele nie wykombinujemy,  przynajmniej na razie. Czyli czekamy na decyzję Soul Society...

-No niestety.

Rozglądam się po miejscu, w którym jesteśmy

Dopiero teraz zauważyłeś, że jaskinia była zupełnie pusta, nie było w niej żadnych kluczy, a jedynie na środku leżała karteczka.

Podchodzę do karteczki i ją podnoszę. Patrzę co na niej jest