Bleach Battles

Masuję jedną ręką miejsce, w które mnie uderzyła.
- Cholera, próbowałem Cię chronić! - rzucam lekko oburzony.
- Ufam Ci, zawsze. Bardziej niż komukolwiek w tym miejscu. - odpowiadam również spokojnie.
- Słyszałaś, co powiedziałem, gdy już padłaś ofiarą sky? - mówię zmieszany.

- Tak, narzuciła. - Opuszczam rękę, którą masowałem ból. - Powiedziałem wtedy sky, że chyba jesteś tutaj jedyną osobą, która mnie naprawdę lubi. - uśmiechnąłem się w jej stronę.

- Może i tak. Nie są aż tak dobre w okazywaniu uczuć. - Uciekam wzrokiem gdzieś na bok, na okno, czy ścianę.

- Może i tak. Zapomniałem, że większość z was nie jest ludźmi. - Uśmiecham się w jej stronę i spoglądam jej w oczy.
- Nie posiadacie zwykłych, ludzkich emocji, mimo tego, że każdy z was na jakimś etapie swojego życia musiał przeżyć ziemski żywot. Tak samo ja. Tak samo inni Shinigami. Hollowami i Arrancarami zostają przecież Ci, których dusza została spaczona. Jednak jest ważna różnica między tobą, a hollowem. - Biorę głęboki oddech.
- Wy chociaż odzyskaliście cząstkę siebie, podczas zerwania maski.

Spoglądam zdziwiony na moją rękę, którą złapała, to na jej twarz.
- Nie mam jest nic do wybaczenia. Nie zawiniła mi niczym. Tylko... - zawieszam głos na dwie sekundy.
- Tylko czasem czuję się tu niepotrzebny i niechciany, tylko z powodu waszego okazywania emocji. Nie oczekuję, że nagle wszyscy zaczną skakać i radować się, ale odrobina empatii by nie zaszkodziła.

- Wystarczy, żeby się uśmiechnęła od czasu do czasu. - Również wstaję. - Mam nałożone jakieś ograniczenie, czy mogę iść, gdzie chcę?

- Jasne. Mam tylko ostatnie pytanie. - Mówię idąc powoli w stronę drzwi.
- Zrzuciłaś z siebie więź psioniczną ze sky?